Ateş Suya Kavuşunca Şiiri - Sevinç Eroğlu

Aşk kavuşamamaktır aslında,
Bir anda olur ya her şey.
Bir bakış,gülüş ya da bir şeyler iste...
Gözlerin karasına en derinlere hapseder seni.

Anlamsızca bir gülümseyiş oturur yüzüne,
Dünya başka bir renge bürünür ansızın.
Telaşlanır sın,
Ayakların koşarcasına gider ona çıkan yollara.

Yağmurun cama vuran tınısı,
Sessizlik bazen.
Bazen çocukluğumuzda ki gibi,
Çaya bandırılan bisküvinin tadı başkalaşır.

Kimi an iki kişi kalırsın kalabalıkta,
Sanki dünya umurunda değilmiş gibi,
Düşlersin, gülümsersin,
Sonra düşler karanlıkta kalır.

Aşk kavuşamamaktır aslında.
Çünkü kafesteki kuş gibi,
Telli duvaklı çırpınır içindeki tüm heyecanlar.

Neden ki sonra değişir her şey,
Kuşu alırsın avuçlarına,sıcaklığı ve kadifesi bulaşır tenine.
Sonra kokusu birden.

Sonra her gün kavuşmak istersin ona.
Ve geçen her gün renkler aynı cümbüşünde süslemez gözlerini.
Sesi kulaklarında gezindiğinde benliğini saran şarkılar söylemez.

Aşk kavuşamamaktır aslında,
Ateş suya kavuştuğunda aşk olur,
O da bizimkisi gibi,
İmkansızlar şehrinde,
Gecenin karasına saklanıp,
Kara gözlerinde ışığı yakalamak,
İçime hayat tohumları serpiştiren kokunu içime çeker gibi.

Belki de bir rüyada yaşamak her şeyi,bizi
Masumca düşlerimize sığdırmak.
Sadece gözlerimize ve kalbimizin en derinlerine hapsetmek.

Ateş suya kavuşunca diyorum,
O zaman aşk, aşk olur işte.
Bizim masalımızda ki gibi.

Her şeye rağmen yüreğimde bir şenlik havası,
Başkalarının kıydığı ama bizim anlamlı kıldığımız şeyler birikiyor içimde.
İşte o şehirde sadece sen ve ben varız.
Yeter ki şehrin sokaklarında,
Sadece beyaz kanatlı güvercinler uçuşsun,
Ve gül yaprakları kırmızısını tüm asaletiyle saklasın.
Ve şahit olsun yıldızların ışıltısı kalbimizin saflığına.

Belki Yaradan o vakit, sabredenlerin yanında olur.
Anlamlı kılar her şeyi.
Bu yüzden aşk kavuşamamaktır aslında,
Derin sularda inci tanesi aramak,
Kanayan yaralara zaman basıp avunmak,
Tesadüf seven şarkılarda buluşmak gibi,
Aşk kavuşamayanlarındır aslında.
Sen ve Ben gibi...