Kırmızı...
Ateşin rengi
Aşkın...
Kırmızı geceliğine sarmıştı
Masum, ürkek ve titreyen vücudunu...
Kimseler dokunmasın diye saklamıştı belki de
Çıplak teninin tenhasını da
Okşuyordu kırmızılar usulca...
Bekliyordu kadın…
Ne çarşaf anladı halden…
Ne de yastık..
Yalnız yapayalnız ummanlara daldı…
Uzak düşlere dalardı kimi zaman
Gülümserken hüznüyle…
Kimi zaman masum, ateşlerle yanardı…
Kapalı gözleri ile birlikte hayaller de arardı renkleri,
Ve umudu…
Kayıt Tarihi : 1.11.2014 18:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!