Ateş olmana gerek bile yok, düştüğün yer ...

İsyanla karışık, karışıklığımıza pek bir alışık,
Hiç ateş olmayan yerden bile çıkmayı başarabilen bir dumandı Aşk.

Bak, darma duman olduk.
İsi isine gittik..

Ateş olmana gerek bile yok,
Düştüğün yeri yaktın zaten..

Aklında beni bulundurman gerekmez artık.
Bilirim ki,
Bulunduğun yerde, Aşk çekmez..

Kırık bir çekmeceden farkım yok.
Gözönünde ve karıştırılmış içimdekiler..

Kirli bir aynayım,
Kendimi göremiyorum ki, baksan göresin yüzünü bende.

Sil kirimi görürsün dedim, sil defterden demedimki..

Hazırladığın bavulda, yanına aldığın lüzumsuz onca şeyin arasında
Sana en gerekli olan şey yok.
' BEN '..

Senden sonra,
Hazırladığım sofralarda onca farklı tadın arasında
en tatlısı eksik,
' SEN'.

Artık sadece uzaktan seyretmekle yetineceğiz Aşk' ı.
Yutkunarak, kalbimiz guruldayarak.

Ölsek kimse bir lokma sevgi vermeyecek..
Bil ki,
Bu şehirde bize dilenmek bile çok görülecek..