karanlık bölünürdü sıra sıra
yalımları uzanırdı mermilerin
hiç çatlamayacakmış gibi parlayan
sırça kent meydanlarına
kendine direnen opera binalarına
dumanlar tütmekteydi bacadan çıkmış gibi
bir zerrenin yönünü değiştiremeden
mermi rüzgarları geçmişti
ne tezattır ki
çukurlar açacaklardı toprakta
gözümüz ışığımız kesilmişti
önümüzde ölüm, arkamızda ölüm seti
delinmeye yürüyorduk
yanımıza, sağ yanımıza düşen bir bomba
son bir an daha gördük
sadece bizim savaşımız bitti
Kayıt Tarihi : 24.7.2023 00:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!