Ateş-i Câne Şiiri - Abdullah Akçay

Gonca gönlümde yandım ben o pervâne gibi,
Sîneye aşkın iner bir âteş-i câne gibi.

Dert ile doldu yüreğim, ne ferâh ne sabır,
Gamla bürktüm gecemi matem-i şâhne gibi.

Her tarafa sirâyet etti hüznün ey dilber,
İçli bir nağme dökülmüş dudak-ebrûne gibi.

Sûz ile dağlandı cânım, revân oldum nihân,
Kanlı yaşlar süzülür çeşmimden cûne gibi.

Ger şehîd olsam eğer aşk yolunda bir gün,
Cennet olsun bana menzil, ana vîrâne gibi.