Gönlümün gülşenine,yine ateş gölgeleri düştü.
Yandıkça alevinden canım,gölgelerinde üşüdü.
Yolduğum karanlık ise,efkarım olup acıda tüttü.
Duran bütün saatlerin,sanki yelkovanları küstü.
Dillerimde açmadan soldu,gonca gülün çilesi
Düşen yapraklarını yoldum,dinmedi hiç öfkesi.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
gülşenle başlayıp köleyle biten...mükemmel bir şiirdi..arzuların bir kölesi olsa, o biz olmasak değil mi?
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta