Ateş Gölgeleri Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Gönlümün gülşenine,yine ateş gölgeleri düştü.
Yandıkça alevinden canım,gölgelerinde üşüdü.
Yolduğum karanlık ise,efkarım olup acıda tüttü.
Duran bütün saatlerin,sanki yelkovanları küstü.

Dillerimde açmadan soldu,gonca gülün çilesi
Düşen yapraklarını yoldum,dinmedi hiç öfkesi.
Yaylaların rüzgarları gibi,kayboldu her köşesi.
Nice garip hayalleri seyrettim,arzumun kölesi.