Ateş Düşmüş Şiiri - Hasan Arpaci

Kalem; yazmaz bazen böyle dertleri,
Düşünür taşınır çare bulamaz.
Buna sebep olan melun fertleri,
Kimdir acep diye bakıp soramaz.

Ocaklara ateş düşmüş dün gece,
Sordular mı ölüm size kaç hece,
Siz giderken donup kalan bilmece,
Çözülür mü akıl edip soramaz.

Kanun lastik gibi çektikçe uzar,
Uzarken neslinin ruhunu bozar,
Birisi anlatır diğeri yazar,
Kimdir bunlar diye varıp soramaz.

Cenaze de sela veren hocalar,
Arkanızdan övgü düzen localar,
Hanenizde duman tütmez bacalar,
Ayılıpta bir yol bulup soramaz.

Kartallar yüksekten uçarmış derler,
Gün gelir onları kargalar yerler,
Bunun adına da adalet derler,
Gidende kalanda görüp soramaz.

Bu dünya ya çok kul geldi desinler,
Irmaklarda akan seldi desinler,
Ateşlere düştü yandı desinler,
Kimse dumanlardan kaçıp bulamaz.

Yangın tüplerini vitrine koyun,
Vicdanı kaldırın soydukça soyun,
Acıyla figanla elemle doyun,
Size kimse bir şey deyip soramaz.

Hasan sende suçlu ararsan eğer,
İlahların ipi boynuna geçer,
Hoyratlar güçlüyü övdükçe över,
Kimse adaleti durup soramaz.

H. Arpacı, Ocak, 2025, Üsküdar