Ateş Düşmeyegörsün Şiiri - Erdal Koca

Yalvarır durursun her gün Mevla’ya
Sevdiğin… Dağları aşmayagörsün
Duman çıkar dostlar… Arş-ı âlâya
Gönlüne bir ateş düşmeyegörsün

Hâşâ! Hâşâ! Dinden imandan çıkar
Aklın başkaldırır… Yumruğu sıkar
Hatır gönül demez ne varsa yıkar
İnsanın sabrı bir taşmaya görsün

Düşünmezsin ey yâr sana muhtacım
Demezsin dertliyim çok büyük acım
Gözler bulut olur… Gözyaşın sicim
Hele dostlar! Gözün şişmeyegörsün

Sanki bu dünyada bir tek sen varsın
İsyanlar edersin… Sen nasıl yâr ’sın
Ölüm ne ki! Bayram günü sayarsın
Biraz aklın varsa şaşmayagörsün

Belki insaf eder… Belki de edep
Geri dönmek için bulursa sebep
Bütün çektiklerin unutulur hep
Kolunu açarak koşmayagörsün

17.11.2014

http://erdalkoca.com/2014/11/ates-dusmeyegorsun/