Ateş bilmez Şiiri - Birkan Demirci

Ateş bilmez nasıl yaktığını,
sorsan ısıttım sanır.
Külleri savrulmuş bir ömrün ardından,
sen yine yakarsın, bilmezsin.

Dudakların yangın yeridir,
gözlerin kor,
dokunduğun her şey kavrulur,
ama sen bunu bahar sayarsın.

Kendi ateşine körsün belki de,
bir kıvılcım neye mal olur, nereden bileceksin?
Yanmak sana oyun,
ama kül olan için sonun kendisidir.

Isındığını sananlar vardır hâlâ,
belki de onlardan biriyim.
Ama bil ki, bazen sıcaklık değil,
yok oluş taşır alevin dili.