Bülbül, güle derinden bir ah çekti,
gözlerinde yaş, dilinde feryat, kalbinde acı;
Sen ey Gül! dikenin mutlak lazımı.
Diken istemese bile nazını,
Gah İbrahim, gah İsmail, gah İsanın Ahmed-ı burhanı!
Gah Ateş, gah bıçak, gah işkembe nazımı...
Kayıt Tarihi : 16.3.2012 12:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu şiirde, insanlığın kurtuluşu için harcanan, tabir caizse ateşi, bıçağı ve hatta işkembeyi tanzim ve intizama müptela kılmanın ne denli bir hakikatın vücuda geldiğini dile getirilmiştir. sözkonusu nesneler, sosyal hayatın mecazi manalarıdır. DEĞERLİ OKURLARIM. MANA-YI ASLİYYESİ İTİBARIYLA DERİN VE GENİŞ OLDUĞUNDAN, İÇİNDE NİCE CEVHER VE SERVETLER GİZLİDİR. ZİRA TÜM SÖZKONUSU OLABİLECEK BU CEVHERLER, SİZ OKURLARIMIN RUHİ TALEPLERİNE GÖRE CEVAP BULDUĞU İÇİN, HERKES HİTAP OLUNAN CEVHERLERİ DAHA İYİ ALGILAYABİLECEK DİYE FAZLA UZATMADIM. ÇÜNKİ YUSUF OLANIN HİKAYESİ, İBRAHİM OLANIN HİKAYESİ VESAİRE VESAİRE HİKAYELER, KİŞİ VEYA KİŞİLERİN İÇİNDE BULUNDUKLARI DERECE VE ŞARTLARA GÖRE DEĞİŞİR. DOLAYISIYLA BU ŞİİRİN HİKAYESİ SİZ OKURLARIMA BIRAKILMIŞTIR. OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜRÜ BİLİRİM.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!