Ateş Şiiri - Erhan Baran

Tozlu yolları öpen yağmur
Gözyaşıyla yoğrulmuş toprak
Dağ başlarını yalayan rüzgar...
Bir duman tüterdi oralarda
Yağan yağmur,sana inat
Esen rüzgar, sana inat tüterdi
Umut kokan, hasret kokan
O zamansız dumanın ayak uçlarında
Kızıl bir ateş titrerdi

Yüreğimde yanardı o ateş
Bedenimi dağlara yıkardı
Sıcaklığı gözlerimden fışkırır
Külleri ciğerimde kokardı

Artık tütmüyor mu oralarda duman
Ben gittim diye söndü mü yanan ateş
İhanet çukurunda birikti mi küller
Yağan yağmur, üzerine mi yağdın güneşin
Hafif bir rüzgarda gülümseyecek
Bir parça közü kalmadı mı ateşin

Biran sönmesin diye o ateş
Buralarda soğukta yatmıştım
Dumanı yükselsin diye dağlara
Bitmeyen hasreti ocağa atmıştım

Yine de söndüyse o ateş
Yine de nankörlük kapladıysa üstünü
Gene de söndüremem
Kalbimdeki ateşten büstünü