... ATeŞ... Şiiri - Meral Bozokalfa

• 

  Sinan Sel

  İlkçağdan öte kabuklar arasında
  Ateş bulundu....
  Ateş nasırlı avuçlardan
  İnsanlığın törpüsüz parmaklarına düştü...
  Yakılan her odun parçacıklarında içinde
  Biraz düş...Biraz et...
  Biraz aş.. Biraz da aşk vardı...
  
  İnsanlığı öğrenirken
  Yangınlardan yargıları yakmaya başladık...
  
  
  Kekelemeye başlan tortu insanlığımız
  Dokunmalardaki içdürtülerini
  Toprak ananın rahmine
  Tohum diyetine attık yamasız...
  Ve zamansız..
  
  O ateşlerle ağaçları ısıttık...
  Yaprakların damarlarına pus
  Kollarına su yürüdü...
  Yürüyen suyu zaman çürüttü...
  
  Çürüyen siyah tüylü insanlar
  Dokunmaların eşiğine tetik düştü...
  Yosun tuttu sincap seslerinde boğulan
  İhtiraslı kral aslanlar...
  
  
  Korozyon yetinmelerin kırma sırtlı sevdası! ! !
  Ateş küresindeki yangın şeritleri...
  Ta ötelerin eşiğindeki
  Gülyazmalı bebelerin beşiğine sıçradı...
  
  BEGENDIM KALEMIN DAIM OLSUN EYVALLAH

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Cahit Aybar

  çok güzel bir şiir okutunuz meral hanım. tebrikler.

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Abdulrızak Kılıc

  
  
  
  güzelim duygular
  su gibi akmış dizelere...
  
  
  
  eyvallah...

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Serdar Coşkun

  yüreğinize sağlık

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Çawşino Şin

  eline sağlık anlamlı olmuş
  saygılar

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (7)