Hayat herşeye rağmen yaşamaya değer
Uzak sevdama zamansız yıldırım düştü
Yaktı içimi ama dışıma belli değil.
'Korkuyorum lütfen' demem neye yarar
Ateş düştüğü yeri çoktan yaktı...
İçimde büyüttüğüm zamansız sevdama ne oluyor
Titriyor kalbim ürkek bedenimde
Ne, neden, niçin, niyeler beynimde raksediyor
Ama ateş düştüğü yeri yakıyor...
Bir tesadüf mü yoksa rastlantı mı?
Yoksa...yoksalar peşin sıra gidiyor
Hayır inanmak istemiyorum, inanmiyorum da
Ateş sönüyor ama külü kalıyor...
Uyumak istiyorum gözlerimi kapatamıyorum
Düşen yıldırımın kıvılcımı hala içimde
Hadi çıkar lütfen nasıl çıkarabileceksen
Karıştırma külleri içinde ateş kalmıştır...
Kayıt Tarihi : 23.12.2005 13:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seyfettin Bilal Özlük](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/12/23/ates-44.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!