Ateş Şiiri - İsmet Kanat

Dag daga küsmüştür,
Çay suda pişmiştir,
İnsan bir çaydanlıktır,
Buharlı suda dövülmüştür.

Demirci demiri döver,
Kor ateşte şekil eder,
İnsan daim rezil eder,
Kor ateşte dövülmüştür.

İnsan şekli kömülmüştür,
Kor ateşte örülmüştür,
Kana rengi verilmiştir,
Tertemiz bir ateşte.

Senin vucud yarım kalmış,
Kısık ateşte demin almış,
Suyun rengi bulanmış,
Sen ahıra giderken.

İnsanoglu okul alır,
Tahsilini peşin alır,
Demirciden zanat alır,
Sen uykuda yatar iken.

Ustad erdem ahlak satar,
Egitimi sanat bilir,
Duyguları kanat yapar,
Sen leylaya koşar iken.