Ateş Şiiri - Özlem Şenge

Bir yarayı gördü hatıra,
Tüm demleri ıslak kalan.
Bilmez mi vuran dalgada,
Nasıl daldı açlık açlığa?
Hani geldi mi tastamam olur,
Simsiyah neyse, beyaz da vurur.
Her vakit aydınlık mı? Yoktur.
Kör karanlık mı? Belki nurdur.
Kemeri sıktı güneşi,
Bilmez kalbinin attığı, O.
Ya bir hikmet duyar sesi,
Yahut yakar bilir ateşi.
Soldu gönül bağları süsden.
Al bu çakmak taşı hayalinden.
Bu yol ki sonu hasret bitişi,
Ne kork, ne kaç sualinden.