Ateş Şiiri - Muhammet Karsu

Kapkaranlık bir gecede yakılan ateş
Gökyüzüne doğru ağlar
Gözyaşları kıvılcımlarıdır
Ağlaması ise gecenin kapkaranlık oluşundandır

Yiyip bitirirken kendi kendini
İster istemez etrafını aydınlatır
Hayvanlar için bir çekince
Yolcular için durak olur
Yolunu bulabilmek için yolcu
Bir parçasını alıp yanında götürür

Kimse ne yaşadığını düşünmez onun
Kullanılır ve biter sadece
Binbir umutlarla yakılan ateş bir gece
Son gözyaşlarını akıtarak gökyüzüne
Sessizce ölür