Ateş Şiiri - Emrah Kılıç

Görüyorum bir ateş
Gözün görmediği bir ufukta
Bir el uzandı bana
Yanarak çıkan bir el,
Saçıyordu elleriyle ateşi
Kötülük değil, barış ve kardeşlik için
Bir göz çıktı aniden
Parlıyordu bir güneş gibi
Gözleri kamaştırırcasına
Bir ses duydum aniden
Korkuturcasına bir ses
Yeri göğü inletircesine bir ses
Bendenler yanmasın, insanlar ölmesin
Haykırıyordu sesini dünyaya duyura bilmek için
Bir yüz çıktı ateşin içinden
Gözlerini gördüğüm
Sesini duyduğum
Elini tuttuğum kişiydi
Sanki bir ateş değil de
Nehirde yüzercesine mutluydu
Çünkü gerçekler ateşinde yanıyordu