Atasım gelir.. Şiiri - Adem Kaçar

Ey Gönül!

Cennet Cennet derler köşk ile hûri,
Bu tarz zaâfları atasım gelir;
Cemâlullah yeter hatta zarûri,
O'nla sonsuz Aşkı tadasım gelir..

Cevizin kabuğu zâhidi eyler,
Özüne ermiştir âşıklar beyler,
İlâhi Aşksız bir imânın neyler?
O Aşk ummânına batasım gelir..

Çektiğim çileler yandığım nârdır,
Kaderde mutlaka hikmeti vardır,
Benlik perdesinde aranan Yârdır,
Hep engel nefsime çatasım gelir..

Müteâl olan hiç sığar mı akla?
Mânâ için önce kalbini pakla,
Aşktır ağzımdaki ıslanan bakla,
Deryâyı testiye katasım gelir..

Nefis terbiyesi insana şarttır,
İmân mertebeni böylece arttır,
Cennet’i, İlâhi Aşkla bir tarttır,
Gözümü kırpmadan satasım gelir..

Adem bilir ki Aşk Elest’te doğdu,
Gözyaşım sînemi Yâr deyip oğdu,
O Hakîki Mahbûb, mecâzı boğdu,
Aşkla kefenlenip yatasım gelir…