ATAMIZA Özür... Şiiri - Fikret Turhan

O,
Ataların Ata'sı...
O,
İstanbul'dan
Kara trene konmuş
Elif Bacıların
Kağnıları eşliğinde
Anadolu'nun bağrına
Ankara'ya gidiyor...

İşte;
Raylar rayları,
Köyler köyleri,
Fenerler fenerleri izliyor...
Onun,
Naaşı bile
Karanlıklara inat
Anadolu bozkırlarında
Işıklar saçarak
Ankara'ya ilerliyor...

O
Anadolu ki
Yolları boyunca
Fakir amma
Başı dik köylüsüyle
İnsandan yüce insanlığıyla...
ATASINI bekliyor...

İşte;
O kara tren
O kara gecede
Fener ışıkları eşliğinde
O kara köylerden
Bulutların ardındaki
GÜNEŞ gibi akıp gidiyor....

İşte;
Gör bak!
Fakir...başı dik...
İnsan köylüm,
Gaz lambalarını yakmış
Rayların iki yanına dizmiş
ATASINI
Son kez selamlıyor...

İşte;
İşte ATAMIZ...
Altın saçları gibi
Işık saça saça geliyor...
Fakir...başı dik...
İnsan köylüm
ATASINI
Son ışığınla uğurluyor....

ATAMIZ,
Bu CUMHURİYETİ
Sen kurdun amma
Biz koruyamıyoruz...

ATAMIZ,
Senden çok..çok...
Özür diliyoruz...

Fikret Turhan-Yalova,
15.10.2015