Atam Şiiri - Ahmet Ekici

Gözlerim ağlıyor adın andıkça
Ne yapsam bir türlü gülmüyor atam
Hep seni anarım içim yandıkça
İsteğin yerini bulmuyor atam.

Hep kestiler damarlarda atanı
Mezbahaya çevirdiler vatanı
Unuttular o kefensiz yatanı
Kimse kıymetini bilmiyor atam.

Bu vatanı içten, içten yıktılar
Hain dedim suçlu diye baktılar
İnsanlığa kin tohumu ektiler
Elimden hiç bir şey gelmiyor atam.

Sen var iken birkaç tane doğaldı
Şimdi görsen çoğaldıkça çoğaldı
Yazdığın kanunlar raflarda kaldı
Kimse tozlarını silmiyor atam.

Ayak, altın giyer kalmadı çarık
Sular isyan etti topraklar yarık
Bütün bakraçların dipleri kırık
Doldurmak isterim dolmuyor atam.

Zehir taşır oldu gökte uçaklar
Başımıza kral oldu kaçaklar
Solma zamanını bilen çiçekler
Zemheride bile solmuyor atam.

Bindiğin kıratlar tutmuyor yular
Liramız yok oldu revaç ta dolar
Orkestra Mozart tan eserler çalar
İstiklâl marşını çalmıyor atam

Bu Ahmet’i bir kenara attılar
Vatanını parsel, parsel ettiler
Koyun duruyorken domuz güttüler
Beynim durdu aklım almıyor atam.