Önceleri tanımazdım,
Oysa askermiş Atalay.
Seyrederdim karışmazdım,
Meğer nefermiş Atalay.
Gençliğimi gördüm onda,
Dinçliğimi buldum onda,
Durdurup da sordum yolda,
Meğer askermiş Atalay.
Baktım sinirli oluşu,
Yoktu kibirli duruşu,
Aşıp gelmiş tüm yokuşu,
Meğer nefermiş Atalay.
Aç halimi gördü geldi,
Sevgi ağı ördü sevdi,
Ekmeğini böldü verdi,
Meğer askermiş Atalay.
Nabız saydım kalp atışta,
Toy sanırdım ilk bakışta,
Hayat yolu bu yarışta,
Meğer askermiş Atalay.
Der Yapalak insanoğlu,
Bizim soylu Osman oğlu,
Uzanmış Altay’a doğru,
Meğer nefermiş Atalay.
22.07.2004
Ali YapalakKayıt Tarihi : 15.8.2008 05:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!