Atakanım Şiiri - Fatoş Taş

Niye mi her şeye rağmen gözlerim dolmuyor.
Niye mi dalımdaki son gül inadına solmuyor.
Çünkü kendimden geçsem ondan geçemem,
Niye mi bu hayattan bir türlü sıkılmıyorum.

Neden hırçın depremlerde yıkılmıyorum.
Çünkü kendimden geçsem ondan geçemem.
Niye mi ağlamıyorum hep gülümsüyorum.
Niye mi hep son anda ölmekten vazgeçiyorum.

Neydi beni böyle kalpten yaralayan,
O kim mi beni böyle hayata bağlayan,
Yavrum o benim yoluna kurban olduğum,
Gece yarıları annesini özleyip ağlayan.

Saçlarını koklamaya kıyamadığım.
Ne yaparsa yapsın asla kızamadığım.
Yüreği temiz, kalbi temiz oğlum Atakan’ım
Senin yoluna kurban olurum. (Annen)