Atakan Kartaltepe Şiirleri - Şair Atakan ...

Bir, nehir isimli kız, bozdu dostluğumuzu...
Kalmadıydı sevginin ne biber’i - ne tuz’u...
Sen tedirgin, ben ürkek...sürer miydi sona dek?
Hadi çöz bakalım, çöz! ..çözebilirsen buz’u!

Yanarken alev alev, görünmüyor dumanı,
Soğurken daha mı bir, yanıyor ki acaba?
Bu aşk denen nesnenin... yok mu dîni - imanı?
Yansa geçse neyse de iz bırakması caba!

Diller bana yetersiz, cümlelerse daracık,
Aşkıma ciltler yetmez, aşkıma... birazıcık
Bir güzeli sevmişken tam da tutmuşken o’nu,
Öyle bir kaçırdım ki... ancak olurum, cacık

“Ne güzel adı varmış” der duyan arkadaşım,
Adın sağ olsun senin... olmasın suyum - aşım!
Bir gün “Kerem” derlerse, bana ki “Çağdaş Kerem”,
O gün arşa yükselir, aşkım ve âşık başım.

Kaç milyar hücremde kaç trilyon zerrem varsa, tümü!
Her an çağırır seni... çağırır her Allah’ın günü,
Ne koyduysan içlerine, ne kattıysan, bilemem deee
Her an çağırır seni... çağırır her Allah’ın günü!

Çekiştirme canımı, ucundan tutup...canım acıyor...
Adımı silme aklından unutup, canım acıyor...
De söyleyeceklerini, vazgeçme yutup...canım acıyor...
Durma öyle karşımda, durma susup...canım acıyor...

Ölüm acısı ne ki? .. “tutamamak zamânı! ”
Akıp giderken saat, kaçırmak “tam o ânı! ”
Vaktiyle de bu oldu... o gün Atakan öldü!
Yaşıyor görünse deee taşır, bir ölü cânı.

Pişmanlar “Eyvah! ” eder
Yananlarsa “Ah! ” eder
Oysa ki çare tek’tir!
Bilenler “Allah! ” eder

Çıkmaz gönülden bir şiir, çıkmaz gönülden bir şarkı!
Dönmez ki gönül çarkı hiç akmıyorsa gönül arkı,
İki ses verir... her âşık kişiden, her biri... ama
Kimi dîlden inler, kimi tın - tın eder... işte farkı!

Ben Cenneti nideyim... ki Cehenem var iken?
Odunsuz ve Kömürsüz... insan - taşla har iken,
Bu Dünyada yanmışım, orda da yaksa ki ne?
Ha? .. Atakan ki zâten bu aşkınla nar iken.

Cennet bir sükûnet... bir sâkin, bir durağan yer,