de haydi çocuk!
aç yelkenleri,
umuda yolculuk var!
gel güneşim ol!
aydınlat dünyamı.
Anıldın gece yarısı,
uykunun gözüne
mil çekerek,
çilene sevgini katıp
başucuma ninniyi
ger anneciğim!
Bir el istiyorum:
Çocuklara uzanacak,
Onları sevecek, okşayacak.
Bir dil istiyorum:
Çocuklara şarkı söyleyecek,
Seni bencileyin sevecek yürek,
Alıp Kaf dağını yürütmelidir.
Hıncını dil dibeğinde ezerek,
Aşkı buz dağını eritmelidir.
Dudaktan bal akar, dil çözülünce,
Dudak değer canım sözler incinir.
Kiprikler ıslanır, yaş süzülünce,
Ağlama ceylanım, gözler incinir.
İpek saçlarına sardım gönlümü,
Vatan coğrafyasında bir yer var:
Kuş uçmaz, kervan geçmez,
Irak mı ırak...
Toprak suya hasret,
Kurak mı kurak...
Orada bir öğretmen olmalı
Acemice öten şen bülbüllerim,
Sevgiyle büyüğen gonca güllerim,
Yenice açılmış tatlı dillerim,
Gelin de sizleri bir bir göreyim.
Gelin de çocuklar sınıfa girin!
Bırak ey sevgili!
Bırak yakamı.
Seninle hasbihalim
Yok benim.
Yeter artık cezbettiğin...
yalnızlık ve ayrılık,
umutsuzluk hüzün yaratıp,
yüreğini acıtıyor,
içini tırmalıyorsa
bunun bedeli:
sevmektir.
Bahar deminde yüreğim,
Kanatlanmıştı uçmak için,
Umuda yelken açarak.
Gülüşüm yakamozlanmıştı,
Hüzün değmiş hazan yüreğim
Beyaz kağıda mühür vurmuştu,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!