At Koşturan Zenci Şiiri - Şair Otuzyedi

at koşturma burda zenci
bana büyü yaptılar
ellerim kaldı değirmende
yakıp yıktılar
şakladı at kemerleri
bir o yandan
bir bu yandan
ne yırtık donlu çocuk kaldı
ne süt kokulu memeler
alıp gittiler
.
destan yazarlarmış
öyle söylediler
na böyle ferman gibi bir şey
çıkardı kınından
falakası kılıçtandı
sol yanım acır hala
bir de seni sordular
at koşturma burda zenci
gençsin, güzelsin
hani önümüz de kış
.
yok kalmadı öyle
tutkusu dağın
kestiler üstünden
neymiş güneşi kesermiş
-ulan sen benim elimi kestin !
kime ne !
.
kime ne ortada fink atan çocuktan
kime ne senden
kuşpalazından...
.
k-ahrına doldu atlar
anlamadı süvari
na böyle bir ışık
parladı, parladı...
gözümü de aldı benden
bana büyü yaptılar
.
bir beni bıraktılar
neymiş efendim tarih yazmalıymış
neymiş nam salınmalıymış
hükümdarı varmış bu dünyanın
asarmış , kesermiş...
ama kimse görmezmiş onu
yalnız varlığını bilir , korkarmış
.
kime ne senin atından
yularından, etinden, budundan
hem kime ne koşturduğundan
hadi git şu dağı doldur
karanlık olsun madem
öyle buyurmuş majeste !
haberi geldi
.
hadi

...