At Gözlükleri Şiiri - Yahya Cumhur Tapcı

AT GÖZLÜKLERİ…

At gözlüğü takmış koşuyor
Doludizgin onca insan
Ne dur biliyor ne sus ne konuştan
Nasılsa herkes allame kesilmiş başa
Herkes çok bilgili, tecrübeli akil kişi
Tanımaz kendinden başka kişi
Sorsan tarafsızmış olmazmış kimselere kul köle
Farkında bile değil kuyruk olmuş da birilerine
Sinek kovalayıp dururken ardından
Hak, hakikat adına konuşurmuş meğer
Ama ne Hak vardır dilinde ne de hakikat
At gözlüğü takmış da gözüne
Farkında değil...

Bir koaos, bir kargaşa her fikirde
İnançlar dumura uğramış menfaat köprüsünde
Herkes tepinip dururken kısır döngü düşüncelerinde
Bîhaber aslında gerçekler ülkesinden
Çene Çalıp dururken at gözlüklü bilmişler
Tek bir noktaya odaklanmış koşuyor
Kimi dörtnal, kimi rahvan, kimi kenter tırıs adeta…
Aldığı mahmuzların farkında mı ki
Nefes nefese kalır yedikçe kamçıları
Hakkı hakikati haykırdığını sanır
Kişneyip durur bazen
Bir alkış bir “bravo!” tufanı kopar
Şaha kalkıp şov yapar kendinden geçerken...

Doğruya doğru,
Eğriye eğri diyebiliyor musun?
Senin benim adamım demeden...
Hakkını verebiliyor musun düşman gördüklerinin
İyiye iyi, kötüye kötüdür diyebiliyor musun?
Ön yargısız…
“Öküzün altında buzağı aramadan”
Düşünebiliyor musun?
Onun bunun adamı olmadan konuşabiliyor musun?

Gören göz işiten kulak, hisseden gönül
Anlayış kabiliyeti vermiş yaradan
Eğriyi doğrudan, fitneyi fesadı anlama feraseti…
Başka araçlara gerek yok ey insan
Seni yanlışa koşturan gözlükleri çıkar gözünden
Aklınla gönlüne ferasetinle gör menzilini
Kul köle olmadan geçir ömrü hayatını
Kendi gözlerinle bak ki dünyaya
Aydınlık saçılsın etrafına
Gönlüne huzur huzmeleri dolsun
Kendi menzilini görsün gözlerin
Çıkar ufkunu daraltan gözlerinden
At gözlüklerini!

07.05.2024