At Şiiri - Mehmet Cıngır

Koşamaz,zincir taktık denilen o yağız at
Uçuyor şimdi takmış da bir çift çelik kanat.
Engelleri uçarak aşan bu asil atın
Bu son koşusunu bütün dünyaya anlatın.

Zaptedilemez artık bu asil at bin gemle,
Hız kesmez önüne atılan bir avuç yemle.
Bu at,uçarak geçiyor engin denizleri,
Yuvasından fırlıyor görenlerin gözleri.

Bu şanlı at, dikmiş gemsiz ağzını havaya,
Koşuyor durmadan inandığı hak davaya.
Kahraman at, koştukça daha da açılıyor,
Gözünden çakmak çakmak ışıklar saçılıyor.

Ayağına takılsa da bazen küçük taşlar,
Eğilecek önünde birgün o mağrur başlar.
O asil at,dağı taşı delerek geliyor,
Tasa yok,ne yaptığını bilerek geliyor.

Kahraman, asil at şaha kalkmış da geliyor,
O özgür başı Allah’a kalkmış da geliyor.
Dilerim bu asil atın açık olsun önü
İyiye,doğruya,Hakk’a doğru olsun yönü.