Asvalt Siyahisi Şiiri - Seyfi Karaca

Bugünü yaşamayan ve yaşatamayanlar
Kullanılmış takvimlerden duman üfürür, tüten sarar...
Bir canlı hayat kalıntısı arayışıdır, bir çığlık, bir esinti belki
Kopan yapraklardan ve dalından düşen dökülen çıplak ağaçlardan
Akşam soğuğunun sessiz sakin mızıkası başlar
Karanlıklara kapanınca kapısı penceresi günün ve ışığın
Yalnız kimsesizlere öksüz ikramım olsun diye
Solgun renklerden eski kumaşlar seçercesine durgun aynalar
Faturası ağır, fukaralığı sağlam, asvalt siyahisi bakımsız
Kirini pasını sabunlayıp silip düzeltmeye sokaklar küçük
Kantar ıskarta
İnsanlar ezik bozuk, yollar caddeler zivt ve naylon
Apartmanlar kantara ve asansörlere sığmayacak kadar şişman
Sevgiyi saygıyı ve aşkı tükenişin delili olarak kent hücrelerinde
Yazı yaban ücralarında gözden düşmüş elden çıkarılmış
Rehin tutulmaların bedeli sayan
Üst kat alt zemin orta salon yan duvarın
Karanlık basınca kaçışı olmayan renkli desenli ören uğultuları başlar
Dolambaçlı kelimelerin israfında susarak
Vitrinlere koyan yerlerin gizli anahtarını
Saklı yerini
Bilinmez tarafını bulmak için kendinden geçip ikindiyle
Akşamın buluştuğu zifir zıkkımın köküne
Karanlık basınca kül harmanları savrulur
Hayatı kuran zemberekten gerginliğini boşaltmaya
Ve başkalarının rüyasında kendini görmeye
Hiç şansı mutu mümkünü imkanı ve ihtimali yok hiç...
Ben olsaydım burda böyle
yatmış uzanmış kupkurak cansız yerde,
Ölüp gitmezdim diyen diyene
..... diyen diyene
....... diyen diyene

Haziran/22