Asumandaki Yıldızlar Şiiri - Günal Aydın

Bu kadar mı sağır asumandaki yıldızlar
Yüreğimdeki feryadı bir türlü duymuyorlar
Küsüyorum önce sana
Sonrasında senin zerafetindeki ay’a

Ellerim dolaşıyor
Samanyolu misali,uzun saçlarında
Gözlerim dalıyor
Koyu siyah gecenin koynuna
Ve bir şiir daha düşüyor
Sol yanımdan,sensiz dudaklarıma

Penceresi açık odama
Hayalin sızıyor
Solumu sızlata sızlata
Üzerimde gri bir bulut
Gözyaşı döküyor camıma
Ve Sen süzülüyorsun
Canımın en iç yanına

Dünyamı susturuyorum yokluğunda
Şiirlerin dinleniyor can kulağıyla
O sesin varya
Okuduğun her mısrada
Bin mermi sıkıyor şakağıma
Ve özleminle vuruluyorum
Yalnızlığını soluduğum sevda sokağında