Asuman Akın Şiirleri - Şair Asuman Akın

Kesik kesik soluyan Kara kaplı defter ömrüm. Yaşamayı toptan reddettim Karanlık sona küfrettim umarsızca. Öznel duygular etkisinde olan Gören gözlerimdi vicdan sızısı. Ben bana, bende ihanet etti. Kaygıyla sarmaş dolaş Artı sızıydı yüreğimde dolaşan. Ayrık otları biter mi ısırgan kökünde? Güler mi gözlerim, Boyutsuz düşüncelerde? Bir yolculuk ki sonsuz, Ve gerçekten umutsuz. Bu sonun başı olmalı! Kırık dökük anıları. Sevinç sancıları, boy boy acıları. Sanır mısın geçen saniyeler Bir daha yaşanır… Hüzün akar gecelerden sonsuzluğa Düşler de yabancı olur insana. Yüreğimin yıkık duvarları, Onarılması olanaksız şimdi. Geride kalan Gözlerimde yüreğimin ağladığı, Şiirlerimdi… Asuman AKIN 20.00

Sen gönül sevdası sevgili.
Sen aşıkların yürekten dili.
Tarihinle varsın, güzelliğinle baharsın.
Seni görmek, tüm herkesin emeli.

Hiç hasapsız
Nefes almaksa yaşamak,
Böyle de yaşarım ben
Haz duymadan.

Düşündükçe,

Doğanın yeşiline baktığımda, Gözlerin gelir aklıma. Berrak günün tılsımı, Yüzünü anımsatır. Düşen gölgelerin koynuna sığınırım, Sen diye… “Günaydın aşkım” derim, Sensiz, seni anımsatan güne. Öpücüklere boğarım martıları, Sana getirsin diye… Nergis kokusuyla sarhoş olur, Gecenin buluşması. Mutlulukla hüzün sevişir, Kara geceye inat. Hayalinin elle tutulur yakınlığı gelir, Belirir birden. Elimi uzatsam, Sana değiverecek sanki. Oysa kapalıdır gözlerim, Karşımda yine de sen baki. Asuman AKIN- 01.35

Kara kaplı defter günlerim.
Mutsuzluk sızıyor sokaklara,
Yalnızlığı simgeliyor kaldırımlar.
Oysa deniz pırıl pırıl,
‘Hare hare Güneşim’ diyor.
Tekneleri kucaklıyor sessizce,

Esmerim gitme n’olur…
Bak kurtlar kapacak seni.
Uzat ellerini yüreğime,
Bak aşk sanki bir peri…

Bağrı yanık ananın Yüreğinin yıkık duvarlarından Aktı duygu pınarına gecelerce, Taşkın göz yaşları. Günleri, geceleri eskitti Özlem dolu hecelerce. Bir avuç toprak içindi, Vatan için, özgürlük içindi özü. Sılası değilse de o yıkık viranlar Tanklara duvar, kurşuna kalkandı göğsü. Irmaklar bile bildiği yöne akmıyordu Varsın akmasın. Dili diline denk Özü özüne kuvvet. Bir ses, bir bilek Topluca aynı erek Ayrıksıyamıyordu. Gören gözlerin onurlu sızısıydı yıllar Alın yazısıydı yalnızlık Ananın özlemiydi açan çiçek Göz yaşlarıydı yağmurlar, Sabrından sararmış yapraklar Kar altında dondu yüreği gibi. Beklentisiydi, Mehmet’ iydi. Ümitleri intihar etti bir bir Geceler mevsimlere, Mevsimler yıllara dönüştü. Irak diyarlar Özlem, oğul soluyan anaların Sızısını, şehidini bölüştü. 21.20 Asuman AKIN

Susuz toprağı bilir misin? Çatlak çatlaktır dudakları, Kupkuru göz pınarları. Sevdiğini bekler hasretle, Umutla, bitimsiz özlemle… Kollarını açmış göğe, Yapraksız dal dal bedeniyle, Sevgilisini bekler. Sen beklemeyi bilir misin? Toprağın hasreti yağmur. Benim hasretim sensin. Toprağın hasreti yağmur. Benim hasretim sensin. 09.45 Asuman AKIN

Öfkenin hışmıyla esen bu rüzgar
Düşen yapraklarla boğuştu.
Yüzgöz oldu ağaçlar,
Tutunacak toprak arasa da ne çıkar.

Sarp günlerin ötesine aşmak usumuz, düşümüz.

Zaman geriye işlese şimdi,
Çocuk olsam yılların erittiği.
Babamla el ele tutuşsam,
Dolaşsam çocuk bahçelerini,
Ana kokusunda uyusam, güvenli.