Asuman Akın Şiirleri - Şair Asuman Akın

Bir kış günü karlarla kucaklaşarak
Düşe kalka umarsızca
Gelen bendim.

Günlerin batımı yorgun, suskun
Ve küskün varlığına sevginin

Parantezleri kaldırmak yaşamdan, O kadar mı zor? ... Azimle ektiğim akşamları, Umutla sabahlara ulamak, Çok mu anlamsız? ... Saf çocuk yanımla Çirkinliklerden arındırmak dünyayı, Hiç mi mümkün değil? .. Son yediğin tokat, Gerçekten son sille mi? En büyük mutluluk, Son mutluluk sanılır hep. Arayışlar üretilir, Ömür tüketilir bu uğurda. Hepsi ne için; Dört dörtlük yaşamak için… Güzel olan her şey için… Ahhh… çekme, Yüreğin gelmesin dar. Ama Yine de inanma! ... Rüyalarda inecek var. 22.00 Asuman AKIN

Tomurcuklar gülümser uğruna
Çiğ damlacıklarıyla bezerim saçlarını
İçerim gözlerinden yudum yudum
Seninle bütünleşir sevi dolu yüreğim.

Ateşli avuçlarım yuva olsun ellerine.

Hayat nedir ki; Bitimsiz beklentiler kavgası değil mi? Yaşam nedir ki; İnsan harmanında sevgiyi haylamak değil mi? Ömür nedir ki; Yağmalanmış yüreğimin günahı değil mi? Mutluluk nedir ki; Hep fedakarlık çarkı değil mi? Kırgınlık nedir ki; Kara bir bulutun faturası değil mi? Saadet nedir ki; Coşkuyla mutluluğun kesiştiği değil mi? Neşe nedir ki; Gülüşün gülde bezenmesi değil mi? Sevinç nedir ki; Yüreğimin özgürlüğü değil mi? Keder nedir ki; Gülmeyi katı ellerde unutmak değil mi? Elem nedir ki; Karamsarlığı geceyle büyütmek değil mi? Gülmek nedir ki; Suçsuz bir duygunun bedeli değil mi? Ağlamak nedir ki; Gözyaşını kalbinde eritmek değil mi? Ya ölüm, Ölüm nedir ki; Güçsüzlükteki çekirdek korku değil mi? 15.30 Asuman AKIN

Kasnağı kırık düşünceler, ikilemler Yok olsun istiyorum. Elde var bir ümit demeden, İnsanca yaşayalım diyorum. Uygar toplumun bireyleriyiz biz. Evde de, dışarda da emekçiyiz. Kaba kuvvete karşı olup Saygıya, dostluğa açığız biz. Yenik düştük zamana kadınız diye Üzüldük, sustuk çekimserce. Düşündük, düşündürüldük bir adım gerilerde. Yeridir dediler övüldük, Yeridir dendi yerildik. Yine de Hüzünleri, coşkuları göğüsledik el elde. Ben değil, sen değil, biz varız. Her kurumda omuz omuza yaşarız. Geleceğin yükünü toplumca üstlenen, Kadın – erkek değil; biz insanlarız. 23.10 Asuman AKIN

Kaygıların sığlığında Çıkar bir yol arıyorum. Çıkmaz sokakta Umutla. Bulmak için onca zaman Aklın dönemecinde. Mantıklı saatlere Halat atıp Bekliyorum Kilometrelerce. Boyutsuz gecelere soruyorum Zamanda o an Bencilce kuşatılmış Bir nefeste haince Salt düşünceleri Demetliyorum Yargılarımca. Hain düşüncelere yer yok İşin ayrıntısında olan Sancılı günler de bitecek Biliyorum zamana tutsak Gerçek gönül gözünde Dahası, Kişi özünde Demegojiden uzak Görüyorum Duyumsuyorum Algılarımca… Asuman AKIN 22.10

Ağaç yaprak değiştirir günü gelince.
Hayvan deri değiştirir, küçülünce.
Perihan elbise değiştirir, çarşı pazar görünce.
Yatak çarşaf değişir, kirlenince.
Gökyüzü renk değişir, geceye girince.
Kiracı ev değişir, sahibi isteyince.