Hangi çağa gittiysem her an tepemdeydi
Loş semada yıldızlar yanıp sönüyordu
Oralar hiçbir zaman asla değişmedi
Gökleri ilk insanlarda düşünüyordu.
Bir noktadan çoğalan büyük kuşatması
Değilmi ki ulu zamanların şeması
Görmüş olduğumuz küçücük bir aynası
O zamanda yıldızlar doğup ölüyordu.
Gök tarlasından, yer tarlasına düşenler
Bir cehennemi andırırdı felaketler
Milyon asırlarca sürmüştür tebelleşler
Belki karanlık ve ışığın oyunuydu.
Şimdi hangi yola düşsem kaybolur zaman
Büyük bulutların ardındaki asuman
Ama bilinmez çağlardır yok bir argüman
Görünmez nesneler varlıklar uçuyordu.
Kayıt Tarihi : 7.10.2023 18:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!