ASUMAN
Akıp giden hayatlarını izleyen insanlara karıştım ben Asuman.
Doğurduğu çocuğunu emziren fahişenin kaçırdığı bakışlarda utandım kendimden.
Adımı unuttum.
Giydiğim kimliklerde bıraktım yaşımı.
Doğduğum şehri ihbar ettim ararlarken beni.
Şimdi sen bana o hayatı bir mısra ile anlat mı diyorsun?
Üzgünüm Asuman, tek cümleye sığamayacak kadar cahilim.
Kayıt Tarihi : 11.2.2023 22:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (1)