Asude Gülüşün Şiiri - İzzet Yaylacı

Zaman bir telli duvak, gözlerinden tanırım,
Ümit bir işkencedir, ellerinde sanırım.
Kah asude bir gülüş dolar gamzelerine,
Döktüğün her nameye çocukça aldanırım.

Ellerin ağlatıyor değdiğin her laleyi
Ve bir cinnet basıyor vakti seher laleyi.
Üşütmesin bakışın bunca azap yetmez mi?
Yeter, gülüşünle döndür saraya viraneyi.

Sevdanı bir ak kuşun kanadında dokudum,
Her veda edişinde tazelendi umudum.
Bir bahar sabahında gülen çiğ tanesini,
Senden haber zannedip ağlayarak okudum.