Geceler benim sabahlarımdır
Uykumdan çalınmış
Sessizlik arkadaşımdır
Bırakmaz yakamı
Düşmanımdır insanlar
Derin yaralı
Hiç birini beklemiyordum.
Onun gerçekliği beni delirtiyor.
Varlığı da...
Nefret ediyorum yok olan yanlış çözümden.
Yok olan yanlış ise, yanlış olan güzeldir.
Güzel olan yok olmasın.
Bilmem ayrılığın kaçıncı günü,
Bugün yine yoksun.
Bıraktım artık saymayı,
Aylar yıllar karıştı birbirine.
Sensiz geçen her saniye,
Bilemedin salise,
Zor geldi ilk başlarda.
Geceleri içerdim sigaralarımı.
Zaman akmazdı,
Unutamazdım.
Hiç düşünmemiştim sensizliği,
Ağır geldi.
Dudakların bağımsızlığını ilan etmiş sanki,
Ayrı bir medeniyet.
Gel beni işgal et diyor resmen...
Ve yavaş yavaş döküldü kelimeler,
O genç adamın dilinden.
Şiir gibi konuşmaya başlayınca,
Bitecekti mesafeler.
Etiyle kemiğiyle bir bütün olacaktı
Yolların sonundaki kadınla...
Acıyla büyüdüm, acıyla öleyim.
Nefret yer, nefret içerim.
Zaman olgusu vefat eder bir yerde,
Susarım,
Ölüşünü dinlerim.
Kapatıp gözlerimi, düşerim karanlığa.
Mesela seninle olmak bir şişe şaraba denk
Onun kadar kırmızı
Onun kadar döndüren başımı
Şişenin dibine gelince ağızda kalan o tatlı acı
Gözlerinin içine baktığımda,
Bir hayat tanıdım.
Tüm hayatı gözlerindeydi.
Çizgilerinden okudum her şeyi.
Gözleri yalan söyleyemezdi bana.
Yaşadığı tüm acıları gördüm,
Aslında korkmuyor değilim şu anda
Bir tarafın aydınlık diğerinin karanlık olduğu noktada
Ölüm beni çağırıyor aydınlık taraftan
Sokak lambaları bunun için yanık gibi
Odanın ışığı kapalı
Yarı aydınlık bir balkon
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!