Astropalya Şiiri - Kenan Yiğit

Bizimkisi Astropalya
Mozart'ın senfonisinden kalma
__________Ilık bir dinletiydi
Yılların tozlu raflarından akıp gelen
Zamanın koyu karanlığına sürgün edilmiş
Kaç zamanlı bir ilişkiydi bu
Kulaktan kulağa söylenen

Soluk bakışlı iklimlerin hüküm sürdüğü yerlerde
Zemheriye tutsak bir gecenin sabahıydı
Tutuldum pırıltılı bakışlarına
O ki güneşin koynunda büyümüş nazlı bir ışıltıydı
_________Dağları ovaları aşıp
Var gücümle kanat çırptım durmaksızın
Tutabilmek için ellerinden
En sonunda kaçıverdik gökyüzünün tenhalarına
Sevişmek için en koyu mavilerinde
Umarsızca yaktık kül rengi bulutları

Teninin kokusunu kıskanırdım rüzgardan
Şımarık bir edayla saklanırdı
Kızıl geceliğini giydiği zaman
Dağların arkasından son bir hamleyle kanatlanır
Öperdim dudaklarından
Ve yanıbaşından ayrılmazdım
Gece karabasan gibi çöksün istemezdim üzerimize
____________Ama ah Astropalya ah!
Ötelerin ötesinden gelen tozlu bulutlar
Şahidim olsun ki
Sevda uğruna çırpınışıma
Daha fazla dayanamadı
Hüznü taşıyan yorgun kanatlarım
Düştüm böylece gün ışığının
Işıltılı aşk kokan teninden
Gecenin soğuk zifiri karanlığına
____________Fakat sen Astropalya
Tek tesellisiydin yüreğimin
Bir gecelik de olsa