Asrın Yangını Şiiri - Halil Ömer Keskin

Güneşim batınca göç etti kuşlar
Koskoca dünyada kimsesiz kaldım
Kâbusa evrildi toz pembe düşler
Hasret kuyusunda hüsrana daldım

Yüreklerden pası kiri sökerken
Çölleşen kalplere fidan dikerken
Bozkır gönüllere aşkı ekerken
Onlardan hediye yalnızlık aldım

İnsan etrafında isterken nefes
Yalnız bırakanlar ne kadar nekes
Gönülde tükendi arzuyla heves
Baharım kış oldu, sararıp soldum

Aldatılan kalpler zulmete uçtu
Fidanlar söküldü, yeşertmek suçtu
Sevgi büyümedi, düşlere kaçtı
Asrın yangınında hüzünle doldum

Us tutulmasıyla yaşandı yıllar
Menzile varmadı kesilen yollar
Birbirini sarmaz oldu dost kollar
Umudu Kâfdağı ardına saldım

Ömer KESKİN 22.08.2018