Kalbim kapanıp kaldı kafeste
İki yüzlülük rağbet buldu herkeste
Versem canımı da kurtulsam bir nefeste
Ben bu asrın insanı olamadım.
Çirkefin örtüsü olmuş masumiyet
Güler yüz arksına gizlenmiş nefret
Kalmamış kimsede samimiyet
Ben bu asrın insanı olamadım.
Günahlar yüklenir hep garibin sırtına
Oynatamaz yerinden zalimi esse de fırtına
Gerçekleri haykıran yoktur hayasızların suratına
Ben bu asrın insanı olamadım.
Sözler olgun, bedenlerde var hata
Hiç ölmeyecekmiş gibi tutunmuşuz hayata
Ruhlar kurban ediliyor rahata
Ben bu asrın insanı olamadım,
Kaderim buymuş önce doğamadım.
Kayıt Tarihi : 1.1.2011 00:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Asrın insanlarının çoğundaki pişkinlik bana bu şiiri yazdırdı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!