Dünya malum sona doğru döndürmekte evreni
Semirdi zulüm, yetimler aç; pas tuttu kalpleri
Her yanı kararmış toprak bile vefasız, sevmiyor bizi
Son bir umutla çektik bataklıktan çırpınan sinemizi
Yarimiz birtek Mevla, duysun diye sesimizi,
Yoluna girdik; Evladına verdik nasırlaşan kalp elimizi
Sen Habib-i Rahmansın; Ey Asırlar Fatihi!
Sana hasret tüm zamanlar, gel Ey Resul, güldür çehremizi
Kaç gönüle daldık, kaç vefasız kapı döndürdü bizi
Yorgun düştü gönlümüz ararken viranede gönül evini
Yanmıştık, suya hasrettik; Hak nasip eyledi Menzilini
Gönül Sultanı’nın dergahında vardık sevdik Ehl-i Beytini
Nakş olsun yiğitlik ruhumuza diye Usta’ya sunduk dilimizi
Ebubekirler, Ömerler, Aliler, Osmanlar bekliyor gelişini
Kapına vardık, Ey Merhametliler Merhametlisi!
Gel artık; aşk olsun, umut dolsun.. açtık gönül hanemizi
6 Ocak 2004
Kayıt Tarihi : 3.12.2020 17:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir tasavvufla ilgilidir.
TÜM YORUMLAR (1)