Asri Dangalak Şiiri - Abbas Paksoy

Bizim cahil, dalmış rüya’ya.
Edep, hayâ, girmiş torba’ya.
Olanlar olmuş, fukara’ya.
Asri olmuş, bizim dangalak.

Sevgi diye, düşmüş yol’lara.
Kız diye, vurulmuş dul’lara.
Gül diye, sarılmış dal’lara.
Asri olmuş, bizim dangalak.

Dil’ini bile, konuşamaz.
Varıp, ehli’ne danışamaz.
İnsan, insanla kaynaşamaz.
Asri olmuş, bizim dangalak.

Söyletirsen, verir vaaz’ı.
Kılmıyor, bir vakit namaz’ı.
Olamamış it, halen tazı.
Asri olmuş, bizim dangalak.

Her elden, kırmızı gül almış.
Her gece, ayrı bir dost bulmuş.
Yaşar iken, hayattan olmuş.
Asri olmuş, bizim dangalak.

Anası derken, küçük kuzum.
Bir selam’ı, görmemiş lüzum.
Paksoy'um, senin nene lazım.
Asri olmuş, bizim dangalak.