Asra Bedel Yorgunluğum

Gözlerim dipsiz kuyu
Hislerimi gömüyorum içlerine
Gök karası bulutlar sarıyor benliğimi
Vakitsiz yağmurlar gamze çukurumda

Çekilmezi çekmek
Bu nasıl bir işkence

İliklerime kadar işlerken
Damlalar konuşuyor bedenimle

Gözyaşı ile yoğruluyor
Hüzünle mayalanıyor acılar.

Mora çalıyor gece
Geceyi yırtmak için
Çığlıklar biriktiriyorum içimde.

Yıldızları kaybolmuş gece kadar tenhayım
Doyumsuz bir sukuta ererken
Anlaşılmaz bir hal alıyor ruhum.

Bir yerlere demir atıyor düşüncelerim
Ne sevincimi ne hüznümü
Yansıtamıyorum suretime

Zamansız akşam oluyor gözbebeklerimde
Onarabilsem ruhumun eksiklerini
Meme isteyen bebek misali
İçimde ağlayan yaralarım
Azap veriyor ruhuma

Sancıların nabzına dokunuyorum
Asra bedel bir günün yorgunluğunu
Toplayıp asıyorum gecenin arsız yüzüne

…türkmenkızı…