Aslında Yazacak Çok Şey Vardı...

Aslında yazacak çok şey vardı...Yaşanacak olana dair...
Söyleyecek çok söz kaldı dudağımın kenarında..
Canım çekti saçlarının kokusunu,ben sustum...
Ben sustum yağmur yağdı...

Ne sevdiğim sucuklu yumurtanın tadını arıyorum artık,
Ne çay içme iç güdüsünün esiri oluyorum...
Ne de yazdığım şiirlerin içinde buluyor seni,
Ya da kaybediyorum...
Öylesi bir adam olup çıktım işte...

İnsan bir garip oluyor yönünü kaybettiği an,bu gidişte...

Seni kıskanmayı bile öğrenemedim bunca yıl...
Sana kızmayı,
Sana somurtmayı bazen,
Surat asmayı...
Bir tebessümün ardından koşup sarılmayı,
Var sen düşün...

Aslında bilecek çok şey vardı hayatın içinde..
Bildiklerimize inat,bilmediklerimizdeydi belki
En güzel manzarası baktığımız pencerenin...
Bilmediklerimizde saklıydı belki aradığımız umut..
Bilmediklerimizdi belki hiç sormadıklarımızın en açık cevabı...
Şimdi yanıldığımızı bilmemiz bu yüzden...

Canım çekti saçlarının kokusunu,ben sustum...
Ben sustum,içime göz yaşların yağdı...

Hadi gel şu sigaramı yak hiç olmazsa..
Yak ki,hayatımda bir kibrit yakımlık sıcaklığın olsun...
Bir kibrit yakımlık gözlerin olsun gözlerimde..
Bir kibrit yakımlık benim kalsın senden bir şeyler...
Böylesi zor oluyor,biliyorsun....

Söz yakmaktan açılmışken..sahi...Ateşin var mı? ! !