Aslında Sevecektim ki Şiiri - Nurhan Ergün

Perdeler çekilmiş
Karanlığa hapsoluyor evde yaşananlar
Sokak lambasından içeri sızan ışık
Güç katıyor mum ışığına
Yansıyor
Zaten parlak olan bıçağın sivri ucuna
Daha bir parlıyor.

Kurulmuş sofra
Dağılmış sofra
Azıklar saçılmış kara betona
Bıçağın ucu parlıyor elmacık kemikli yanakta.

Bir çocuk;
Aslında dünkü çocuk
Bağırıyor,
Vurma baba!
Yüzüne vurma
Yüzü yüzüme değmeli
Vurma baba!
Gözüne vurma
Gözü gözümü görmeli
Vurma baba!
Ellerine vurma
Elim eline düşmeli
Duy sesimi baba!
Ben daha doğmadım ki
Ben daha seni sevecektim ki
Ben daha..
Senden nefret etmeyecektim ki.

Parlak uçlu bıçağın ucunda
Dokuz damla kan
Elmacık kemikli kadının yanağından akan
Kanayan yüreği
Dokuz damla kan
Dokuz yaşın nefreti.

Taşıdı dokuz yıl öfkeyi
Yoğurdu sevgiyle nefreti
Sevgiyi pişirecekti aslında
Evet..
Sevecekti yüreği.

Dokuz yaşında gözlerinde annesinin gözleri
Ellerinde
Yitip giden sevgisi
Yanağında parlaklığın gölgesi
Şimdi
Yüreğinde hala
Dokuz yaşın öfkesi.
………………..
sadece aşklar değilmiş yüreğimden çalınan
bir çığlık olup hıçkırıklarla dizelere yazılan.