Aslında Ne Uzaksın Ne Yakınsın Sen Bana

An olur deli sevdamın suskunluğunu yüklenirim bir başıma
An olur buluşur gözlerimiz en acı zamanlarda
Hüzünlü suskun akşamlarda.
An olur çaresiz kalır ya insan bi başına
An olur kelimelerle savaşır.
Aslında sözler bitmiş daha yolun en başında.
Bilmezdim ışıksız yollarda umuda kavuşmanın yorgunlugunu
Bilmezdim umudun bir rengininde siyah olduğunu
Aydınlık değilmiş her umudun sonu.
İşte o zaman..
Gece olur, en parlak yıldıza takılır kalır gözlerim
Aniden kayar gider yokluğuna yıldızım
Gölgen ki düşüvermiş yoluma
Ne yolumdasın ne yolsun sen bana.
Hayellerimle konuşur oldu aynalar
Sessiz.
Dört bir tarafım ıssız.
Karanlık, bekçi gibi bekler sabahı.
Her gece yüzünü görürken rüyalarımda
Yaşlarım ıslatır kuruyan dudaklarımı.
Gökyüzü avuçlar seni benden alır
Gözlerin süs olur yağmurlarıma.
Damlarsın sensizliğin tam ortasına.
Aslında ne uzaksın ne de yakınsın sen bana.