Aslında ilacım Şiiri - Nilay Bekkaya

kırılmış gökkuşağı
ışık yansıtan değersiz taşlar
araba camından yağmuru izlemek
felsefik olmayan düşünce
geldi geldi
işkenceci hayat ortağı
hapis hapis içinde
benliğimin yalnızlığı, susturulan korku
içime sitem edişim ve düşmek göt üstüne
ay üssüne mektup, alın beni bu gezegenden
seks yapmak mı aşkımın savaşı
ısladığım nohutun akşam ne olacağı
kedim bekler ev yoklaması
neden neden diye bağırırım 4 duvara
sesim sesim çıkmaz mı hiç hüsranımdan doğana?
ayna ayna söyle bana var mı bu dünyada benden umutsuzu, mutsuzu, kut’ suzu
huysuzu kahpesini perçinler alnımda perçemimi
ne ayıp terk etmen beni bu perişanlığa
yakıştı mı diye soracağım da üstüne dikilmiş gibi yok potluk hiç
sinem kırmızı pul gibi kanıyor
artık canım bu hayata yetmiyor
nolur diyorum kurtulayım
benim muayenem pırpırımı bölmek çarpmak eksiltmek midir?
kulaklarım artık kendimi duymuyor
kimseyi duymuyor esasında
ben çok küçük bir şeydim
ne ara bu kadar tatsız bi büyüklüğe eriştim
kendim kalbime sıkıştı ordan çıkmıyor
lütfen gözlerimdeki çıplığı duysunlar
çünkü düşman susmak dille telafi olana