Korkularıyla baygın kaderin,
Genç bir kadın kıvılcımları yangına körüğü,
Gidiyor! puslu gölgenle, nehirde gülümseyerek yüzen zambaklara.
Yıldızların iriliği, yalnızlığın, özgürlük simgesi olsun, şu mahizar karanlıkta.
Kavanozun vefasızlığı, mahfuz, içkinliği sığdıramadı kollarına.
Topraktan mahpusa, yahut, boynunda büyüyen 'tohumların filizi'.
Maskeleme, çünkü görüyorum, gözlerinde beyaz gerbera çiçekleri..
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta