Aslina Rücu Şiiri - Seyfi Karaca

Gün bitti
Güneş aştı
Ay..
Ruhunu okşayan rüzgar serinliğiyle derin mi derin hülyalarda ay
Hiç sorma hiç ne dur ne durak
Bilmezler ki
Duymaz işitmez el alem kime nerde nasılım
Yürüsün dönsün nasıl olsa dünya yalan insan hikaye hisesiyle
Halim keyfim ardına düşüp gittikçe deli dönen devranın arsız müşterisi olmuşum
Yoksuluma seni saran yalın yalnızını ahdimde ayal olan sana
Her gezginliği yollarda kapılarda hallerde dillerde
nesiysem seninle
Yar diye uslanmaz derde beni kalbine yoran seni
Gördüğüm düşün güzellik rüyası kurulduğum hayalin peri masalı diye seni
Saldığı haber sinemize hançer vurup kanayan yaraya çaredir dedi
Öyle bir iyi geldi ki aşkını yanıp deşip dokunan giz
Adını çığlık çığlığa kalbim künyesine yazarak ne deftere sığdık ne kalem tercüman
Herşey aslına rücu edermiş dedikleri olsa gerek bu hasıl
Aşksa bunca gam ve gaile sana elbette velhasıl
Elbette seninle sevmek sevilmek güzelliğin bütün neşvesi
Övünüp avunmaktayım olan biteni sen bahanesine sevgilim
Hisseyi kıvanca büyük bir onurla sen ki
Aşkın huzurunda benim kutlu yarim mutlu kazancım
Bir de ve tabiki de sensin sevişmelerle doyumsuz
Tüm kalbinle nabzı kalbimde atan cümle bir sevince
Sevdikçe en çok sevesin gelen dediğin
Benimdir mutlu mesut nasip kısmetlerin övüncü

Kasım / 20