Aslın Savaşçısı Şiiri - Mikail Aytmatinoviç

Zaman aktı.
Savaşçı aslının kendisinde bulunduğunu biliyordu.
Savaştı,
Yıktı geçti aslın savaşçısı,
Ölmekti bu elbette ama,
Ölmesindeki gayeydi onu hayata bağlayan.

Su gibi aktı.
Savaşçının dostları ölmüş dururlar
Sadece bir andı
Dostlarından ölümünün gözüne çarpmaları
Onlar işte bu kök için savaştılar!
Ne kutludur onların hayatları
Ne mutludur şimdi Tanrıları
Onlar işte bu Tanrı için savaştılar!
Belki bitecek hayatları
Ama "savaştım" diye haykıracaklar ahiret kapısında
Belki cehennemlik hayatları
Ama "savaştım" diye haykıracaklar cehennem kapısında
Savaştılar onlar,
Savaşçıydılar...

Onlar ki şehadet şarabını tek yudumda bitirirler,
Bende aralarındaydım
Bende işittim kılıç vuruşlarını
Bende içtim şehadet şarabını
Bende öldüm onlarla
Bende aralarındaydım onların
Bende onlardandım
Bende öldüm bu uğurda
Bende göze çarpan ölülerden biriydim...