Bir yerde, bilenler bilir nerede?
Aslanı sarmış çakallar...
Yıllar yılı beslenirken pençesinden,
Çakallar da sinermiş onun gür sesinden.
Kıskanmışlar,
Kendilerini bir gün aslan sanmışlar,
'Bizde de pençe var' demiş çakallar!
Bir koca çakal çekmiş başı,
Aslanı düşürmeye tuzağa...
Aslan da dalaşmamak için,
Karar vermiş gitmek için uzağa!
Aslında memnun imiş orman aslandan,
Kurtlar, kuşlar bile kızgın bu çakallara...
'Gitme sen bu çakalları,
Teker teker serersin yere...'
Demişler.
'Sen aslan olduktan sonra...
Gittiğin yer nere? '...
Aslan o çok sevdiği ormandan,
Bir deniz kıyısına yerleşmiş...
Çakallar uğultuyla,
Ormanı inletmişler...
Aslansız bir ormanda,
Uluyup dinletmişler! ...
1985.-Gaziantep
Kayıt Tarihi : 28.6.2006 10:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!